Het eerste jaar van TheaterSentiment zit erop. Wat is het mooi geweest. We hebben een prachtige reis mogen maken in ruim veertig verhalen. 

We spraken met Fritz Hirsch over zijn teleurstelling en Charlotte Köhler over haar eenzaamheid. We vergezelden Heintje Davids hoopvol op haar reis naar Hollywood en waren er getuige van hoe Walden en Muijselaar achter slot en grendel belandden op verdenking van spionage. Om maar niet te spreken over Piet Köhler, die toch nog een keer de oude jas van Droogkeeltje uit de kast pakte. 

En dan was er nog actrice Cissy van Bennekom die van zich afbeet en een mediarel veroorzaakte. Of Lou Bandy dan, die het centrum van Den Haag op zijn kop zette met een slimme marketingstunt. Ook veel heisa veroorzaakte Zarah Leander toen ze Nederland met een bezoek vereerde, maar bijna de grens niet overkwam.

Verhalen over mensen. Helden en ploeteraars. Vakmensen en schnabbelaars. Maar bovenal over schoonheid en verbeelding. In een tijd geschreven waarin we als samenleving opnieuw de nodige hobbels hebben te overwinnen. Er is geen beter medicijn tegen duisternis en narigheid dan het verhaal. De kracht van de verbeelding doet de grenzen in tijd en ruimte teniet.

Uit de artikelen is een selectie gemaakt en zo hebben we 25 verhalen kunnen bundelen in een boek, dat in mei is verschenen. Niet in de handel, want TheaterSentiment werkt zonder winstoogmerk.Wel op aanvraag.

Hulde en dank aan alle lezers, meelezers, gastschrijvers en andere betrokkenen. Een goed nieuwjaar gewenst! We maken daarbij een diepe buiging voor de hoofdrolspelers op ons podium, de artiesten van weleer. En denk erom: er is geen tijd. Het gebeurt nog steeds. Het gebeurt allemaal nu.