Mari Kant uit Gorinchem beheert zonder twijfel de grootste particuliere theatercollectie van Nederland. Een unieke verzameling die in de afgelopen jaren zorgvuldig is opgebouwd. Met kamers vol boeken, knipsels, platen, programma’s, kostuums, plakboeken en bijzondere memorabilia. In deze podcast praat ik met Mari over zijn passie en leidt hij me rond door zijn archief.

Het Theaterarchief van Mari Kant is uiteindelijk wel ondergebracht in een stichting, zodat de collectie ook in de verre toekomst behouden blijft. ‘Ik beschouw het dan ook niet als mijn bezit. Het is van de stichting en van de mensen. Het is erfgoed. Ik deel het daarom graag met anderen, het archief wordt heel vaak geraadpleegd door studenten, onderzoekers en andere artiesten.’

Het belang

Het verzamelen dient een hoger doel voor Mari. ‘Het is cultureel erfgoed en dat moet bewaard blijven. De toekomstige generaties moeten wel weten hoe het vroeger geweest is in de theaters. Wat de artiesten gedaan hebben. Er wordt nog steeds teruggegrepen op stukken van vroeger. Neem nou ‘De Jantjes’ van Herman Bouber. Dat wordt na honderd jaar nog steeds opgevoerd.’

Hoe het begon

Het begon allemaal klein. ‘Het is erin geslopen. Ik ben in 1977 naar de musical ‘Foxtrot’ gegaan met Willem Nijholt. Ik kocht de lp, het programmaboekje en kreeg het affiche van de toneelmeester. Daarna ben ik naar andere musicals gegaan en zo begon de verzameling. Kort daarna ging ik samenwonen en was er ineens ruimte. Ik kreeg een grote kamer voor mij alleen om de spullen in  te bewaren. Theaterfotograaf Jan Swinkels en andere artiesten die ik tegenkwam, raadden me aan de verzameling uit te breiden naar toneel, revue en volkstoneel.’

Het gevoel

Mari koopt niets, artiesten of andere verzamelaars die hun spullen veilig willen stellen, weten hem te vinden. Iets nieuws aan de collectie toevoegen, is altijd bijzonder. ‘Dan zweef je op dat moment. Is zo ontzettend leuk. We mochten bijvoorbeeld de theaterspullen uit het appartement van Gerard Walden en Berry Kievits halen. Dat had zeven kamers en stond van het plafond tot aan de grond vol met waardevolle spullen voor het archief. ’

De toekomst

Mari heeft een helder idee voor de toekomst. ’Mijn droom is een eigen museum. Met ruimte voor leuke tentoonstellingen, waar mensen op een zondagmiddag lekker naar binnen kunnen wandelen. Een mooie ingerichte kleedkamer bijvoorbeeld, met spullen van Herman Bouber en affiches van zijn voorstellingen. Dat zou fantastisch zijn, want er zijn zoveel verhalen te vertellen.’