Razernij op het filmfeest
Het moet een nieuw artistiek tijdperk inluiden, maar eindigt in een compleet fiasco: het ‘Filmsterrenfeest’ in Den Haag. Met een hels fluitconcert wordt de nieuw verkozen filmkoningin het podium afgejaagd en het feest ontaardt vervolgens in een moddergevecht dat via de media wordt uitgevochten. Glitter en glamour zijn kennelijk nog ver te zoeken in het nuchtere Nederland.
Het is 1933 en het gonst in Nederland. Met de opening van de filmstudio’s in Duivendrecht en de aankondiging dat er twee speelfilms in de maak zijn, lijkt het erop alsof na jaren van stilstand de nationale filmindustrie weer nieuw leven ingeblazen wordt. Hollands Hollywood is aanstaande, maar dan heb je natuurlijk wel filmsterren nodig. Een tijdschrift schrijft daarom in september een wedstrijd uit: de verkiezing van een nieuwe ‘Nederlandse Greta Garbo’.
De locatie is een van de zalen in ‘de Dierentuin’ in Den Haag, de hoofdprijs is een rol in de film ‘De Jantjes’, waar onder meer de acteurs Fien de la Mar en Johan Kaart al voor gestrikt zijn. De productie van de rolprent kan elk moment beginnen. Er is dus haast geboden en het filmsterrenfeest wordt daarom met het nodige kabaal aangekondigd.
De hoofdprijs, een heuse filmrol, trekt een flinke schare jongedames naar de residentie. De organisatie doet ondertussen verwoede pogingen om het geheel de noodzakelijke glamour mee te geven. In de jury zitten, naast een paar lokale bekenden, ook artiesten als operettekoning Fritz Hirsch, zangeres Friedel Dotza, regisseur Henri van Eysden en kleinkunstenaar Louis Davids, van wie alleen de laatste op enige filmervaring kan leunen, maar dan in het zwijgende tijdperk.
Dit gebrek wordt volledig gecompenseerd door de Duitse Charlotte Ander, die onder contract staat van de UFA-studio’s in Berlijn. Deze jonge en ‘upcoming’ filmactrice wordt als een grote ster onthaald en in ruil voor een gratis vakantie in Scheveningen zal zij tijdens het feest haar opwachting maken. Een paar vriendelijke woorden spreken en een lied zingen uit een van haar films.
De organisatie trekt dus alles uit de kast om er een onvergetelijk feest van te maken en het werkt. Op de bewuste zaterdagavond zit de zaal stampvol, niet alleen met de aspirant filmsterren en hun familieleden, maar ook met de vele toegestroomde nieuwsgierigen. Achter een lange tafel op het podium hebben zich de juryleden genesteld, met serieuze blik en verscholen achter een berg paperassen. Alleen Fritz Hirsch en Louis Davids ontbreken nog, zij staan eerst elders op de planken en komen later.
Na het optreden van de UFA-ster is het tijd geworden om aan de verkiezing te beginnen. De 23 deelnemers worden uitgenodigd om zichzelf te presenteren. Eerst in strandkleding, daarna gekleed volgens de laatste mode. Een ooggetuige schrijft: ‘Een voor een worden de meisjes op het podium aan het volk getoond, waarbij de aardigsten met luid applaus worden begroet en de minder door de natuur gezegenden in een pijnlijk stilzwijgen voorbijgaan’.
Als filmster moet je niet alleen mooi zijn, je moet toch ook over enige acteerkwaliteiten bezitten. Daar heeft de jury iets op bedacht. De diva’s in de dop krijgen de opdracht om een scène te improviseren. Hoe zou het er op het witte doek uitzien, als zij in de zaal hun denkbeeldige echtgenoot met een andere vrouw zien zitten. ‘Het is geen kleinigheid waarvoor de aanstaande Greta Garbo’s zich geplaatst zien’, vertelt de ooggetuige. ‘De meesten zoeken het in verpletterende blikken, sommigen in huil- en lachbuien, die de zaal ongetwijfeld hevig zouden hebben ontroerd, als het er niet zo belachelijk had uitgezien.’
Tot slot moeten de dames net doen of zij al echte filmkoninginnen zijn en demonstreren hoe zij reageren op een groots ontvangst door het publiek, waarbij ze ook nog eens een kleine toespraak houden. ‘Van de zenuwen weet bijna geen van de meisjes zich verstaanbaar te maken, mede doordat het in de zaal al rumoerig begint te worden door al die poppenkast.’
Het geheel maakt een nogal gekunstelde indruk en duurt ook nog eens erg lang, waardoor het publiek zijn geduld verliest en begint te morren. Omdat er op Hirsch en Davids gewacht moet worden, volgt het oordeel van de jury pas rond middernacht. Corrie Geels wordt uitgeroepen tot de nieuwe filmster van Nederland, maar daar is niet iedereen het mee eens. En dat is zacht uitgedrukt. De pleuris breekt uit, op zijn Haags gezegd.
‘Een meer hels spektakel, hebben wij nimmer bijgewoond’, vertelt onze ooggetuige. ‘Zodra de koningin voor het voetlicht wordt gebracht om met een toespraak te worden gehuldigd, breekt een waar pandemonium los. Oorverdovend geschreeuw en gefluit, dat minutenlang aanhoudt, overstemt alle wanhopige pogingen van de verschrikte juryleden om zich verstaanbaar te maken.’
Het publiek fluit de nieuwe filmkoningin uit en uit de zaal klinken de namen van twee andere dames, die volgens het opstandige gepeupel meer recht hebben op de titel. Het feest dreigt te ontaarden in een matpartij, maar de jury redt het vege lijf door opnieuw op het podium te verschijnen met drie dames en een herziene uitslag. Er wordt vanavond niet een filmkoningin gekozen, maar drie. Eén filmster voor schoonheid, één voor charme en één voor toneelspeelkunst.
De wedstrijd is een grote komedie geweest
Henri van Eijsden jr
Een salomonsoordeel dat bloedvergieten voorkomt. ‘Het geloei van de toeschouwers houdt nog even aan, maar aangezien men grotendeels zijn zin heeft gekregen, verstomt het rumoer uiteindelijk’, constateert de ooggetuige. ‘Uit protest weigeren echter verschillende aspirant-filmsterretjes aan het daarop volgende filmbal mee te doen. Zo eindigt het filmsterrenfeest, dat stellig geen reclame voor de filmkunst kan worden genoemd.’
Het mislukte filmbal heeft veel weg van een Louis Davids-nummer. Een goedmoedig tafereel ontaardt binnen mum van tijd in een ordinaire mat- en scheldpartij. Terwijl het in de liedjes van Davids altijd weer goedkomt, is dat hier niet het geval. Het drama suddert nog lang na in de kranten, die gehakt maken van het met veel bombarie gelanceerde evenement.
Dan klapt ook nog eens een van de juryleden uit de school. Tegenover de Telegraaf beweert regisseur Henri van Eysden dat de verkiezing doorgestoken kaart was. Dat tot verbazing van de jury de organisatie Corrie Geels vantevoren al tot winnaar had bestempeld. ‘De gehele wedstrijd in de Dierentuin is volgens de heer Van Eysden een grote komedie geweest, waarbij de 23 aspirant filmsterren eenvoudig als reclamepaardjes zijn gebruikt’, schrijft De Telegraaf.
De verkiezing van Corrie Geels lijkt inderdaad wat dubieus. Zo heeft ze geweigerd om aan bepaalde onderdelen van de verkiezing mee te doen, wat al tot irritatie leidde bij het publiek. Daarnaast is ze ook geen onbekende, want een jaar eerder is ze uitgeroepen tot Miss Nederland. Ze is zelfs in het Polygoon Journaal te zien geweest, waarbij ze door Louis Davids wordt begroet op de trappen van het paviljoen van het Kurhaus Cabaret.
Corrie Geels ontkent bij hoog en laag dat ze aan een vooropgezet plan heeft meegewerkt. ‘Absoluut niet’, klinkt het stellig. ‘Ik wist aan het begin van het feest nog niet dat ik zou meedingen. Ik had me niet ingeschreven en heb ook geen foto’s bij het filmblad ingezonden. Toen ik zaterdagavond in de Dierentuin kwam, heb ik mij tot een van de organisatoren gewend met de vraag of ik alsnog kon meedoen. Dat werd goedgevonden maar ik had geen strandkleding bij me en zodoende kon ik aan dat nummer niet meedoen. Ook heb ik niet meegedaan aan de opdracht om enkele scènes uit te beelden. Het was belachelijk wat daar gevraagd werd.’
Het klinkt als een opmerkelijk verhaal en het zal de boze geruchten waarschijnlijk niet doen verstommen. Corrie Geels heeft in ieder geval de buik vol van dit soort wedstrijden, maar van het fluitconcert dat haar ten deel viel, is ze inmiddels bekomen. ‘Ik kan me best voorstellen, dat het publiek het met de keus niet eens was, want ik had eigenlijk niet aan alle voorwaarden voldaan. De organisatoren hadden mij toegelaten en daar kon ik dus ook niets aan doen’, beweert ze.
De status van de hoofdprijs blijft onduidelijk. ‘Heeft u een verbintenis voor de film ‘De Jantjes’ gekregen?’, vraagt de journalist. ‘Daar staat nog niets van vast’, antwoordt Corrie eerlijk. ‘Ik weet alleen dat de eerste prijswinnares daarvoor in aanmerking zou komen. Ik hoop echter wel ooit de gelegenheid te krijgen in een goede film op te treden.’
De film ‘De Jantjes’ komt er en wordt een eclatant succes. En luidt het begin in van een kortstondige bloeiperiode van Hollands Hollywood. Dit brengt tal van nieuwe sterren voort, maar de naam van Corrie Geels zit daar niet bij. Haar droom heeft het helse kabaal van het fluitconcert nooit meer kunnen overstemmen.
Bronnen: Delpher/Collectie TheaterSentiment